Jaren geleden, we waren nog piepjong, zagen we een natuurdocumentaire op de Duitse televisie over Extremadura. We zagen prachtige bossen met dikke kurkeiken en daaronder een tapijt van felgele bloemetjes. Er liepen wat schapen tussen en we zagen heel veel vogels. Als natuurliefhebbers werden we betoverd door de aanblik van zoveel moois en ik zei tegen Lia: “Daar gaan we nog een keer naartoe”.

Daarna volgden er vele jaren waarin we niet naar Extremadura gingen. Pas toen onze dochter niet meer met ons mee wilde werd het onze vakantiebestemming en dat is het daarna steeds gebleven. Elk jaar wilden we weer terug. Uiteindelijk hebben we besloten om hier te gaan wonen en werken. Nu we hier wonen raken we nog steeds, zelfs dagelijks betoverd door de prachtige natuur hier.

Het stuwmeer van Alcollarín, om dit meer hebben we een mooie wandelroute uitgezet

Het stuwmeer van Alcollarín, om dit meer hebben we een mooie wandelroute uitgezet.

Extremadura is een heel dunbevolkt gebied, ongeveer even groot als Nederland. Het kent maar een paar steden en meerdere dorpen die vaak tientallen kilometers uit elkaar liggen. Daartussen liggen uitgestrekte of meer kleinschalige landerijen die door het extensieve gebruik eigenlijk natuurgebied zijn. Het merendeel van het landschap bestaat uit weilanden die begroeid zijn met steeneiken en kurkeiken. Een groot deel van het jaar staan deze dehesas, zoals de Spanjaarden ze noemen, prachtig in bloei.

Omgeving van de finca, december 2015

Omgeving van de Finca el Rabilargo, december 2015

We genieten hier ook iedere dag van de enorme hoeveelheid vogels. Dat is eigenlijk waar Extremadura het bekendst van is. In april en mei bezoeken grote aantallen vogelaars dit gebied. Extremadura is het gebied met de meeste roofvogels in heel Europa.

Vale gieren vanaf de berg bij onze finca.

Vale gieren vanaf de berg bij onze finca.

Inmiddels zijn we hier echte wandelaars geworden. Direct vanaf onze finca (boerderij) lopen diverse paden die de boeren van oudsher hebben gebruikt voor het verplaatsen van hun vee. Dat doen ze overigens nog steeds en we komen heel af en toe wel eens een boer tegen die zijn koeien naar een ander weilandje brengt. Soms ook kruisen we de schaapskudde van Antonio, de jongste schaapherder van het dorp. Heel bekwaam sturen zijn honden de kudde dan in de juiste richting.
Maar verder lopen we eigenlijk altijd alleen. De stilte heerst hier overal.

Antonio met zijn kudde op ons land

Antonio met zijn kudde op ons land.

Wanneer we van onze finca de bergen van de Sierra de Montánchez inwandelen begint het echte genieten. Hier kunnen we kilometers ver uitkijken over het prachtige Extremadura. We kunnen dan tot achter het dorp Arroyomolinos lopen naar de “Garganta de los Molinos”, een bergkloof waar de Romeinen oude graanmolens hebben gebouwd. Ze zijn nog steeds in een heel goede staat en de hoogste molen wordt zelfs nog bewoond. Onderweg blijven we ons verbazen over de geweldige vergezichten.

Uitzicht vanaf de Sierra de Montánchez.

Uitzicht vanaf de Sierra de Montánchez.

Uiteindelijk lopen we door tot in Montánchez, het bergdorp aan de andere kant van de Sierra. Zo’n typisch Spaans dorp met hele smalle straatjes. Dit dorp is vooral bekend om de kwaliteit van de Ibericoham. Hier laten we ons in een stoel zakken om even uit te rusten. We bestellen wat van de heerlijkheden die hier te krijgen zijn. Vaak willen de mensen meer van ons weten en knopen een praatje met ons aan, ze zien natuurlijk dat we geen Spanjaarden zijn. De mensen zijn echt enorm vriendelijk en geïnteresseerd.

Montánchez met het Moorse fort

Montánchez met het Moorse fort.

Vanuit Montánchez kunnen we ook weer diverse routes lopen. We hebben daar wel een paar favorieten vanwege de schilderachtig mooie granieten paden die er eeuwen geleden aangelegd zijn. Prachtig om te lopen.

Lia in de buurt van Montánchez.

Lia in de buurt van Montánchez.

Daarna zakken we weer langzaam de berg af richting onze finca die we al weer van ver kunnen zien liggen. Op het balkon genieten we even later van de zonsondergang. Vooral in de winter zijn deze soms spectaculair.

Uitzicht vanaf de finca.

Uitzicht vanaf Finca el Rabilargo.

Wandelen kan hier echter niet het hele jaar. De zomer is te heet voor de wandelliefhebber, maar vanaf september tot ongeveer half april is de temperatuur geschikt. Het weer is in deze periode vaak heerlijk zacht, voorjaarsachtig en de natuur is op zijn mooist.
Wij hopen u een keer hier te treffen…

Het tweede gedeelte van dit blog beschrijft een wandeling die  u hier kunt maken. Hij start bij Finca el Rabilargo en u loopt vanuit daar de bergen van de Sierra de Montánchez in. U passeert de Sierra naar het bergdorp Montánchez en daalt daarna af door de beroemde Garganta de los Molinos. Totaal beslaat de wandeling ongeveer 20 kilometer.